O prvobitnom jevrejskom kalendaru, malo se zna. Ni Biblija ne spominje kako se u prastaro doba delila godina. Antički Jevreji se nisu bavili poljoprivredom, bili su nomadi-stočari i poput beduina, lutali su pustinjom nemajući potrebu da se ravnaju po suncu. Za njih je mesec imao veći značaj: on se menjao ravnomerno i često im je služio kao prirodni pokazatelj vremena. Po njihovom kalendaru, novi mesec je počinjao pojavom mladog meseca, a dan neposredno po zalasku sunca.
Kasnije, kada su se nastanili u svojoj zemlji, Jevreji su počeli da se bave zemljoradnjom, da naseljavaju gradove, a njihov kalendar se počeo menjati i prilagođavati uslovima koje je nametala poljoprivredna proizvodnja. Početkom XX veka, iskopan je zapis na kamenu iz X veka p.n.e, nazvan „kalendar seljaka“. Godina se u tom kalendaru deli prema sezonama poljoprivrednih radova.
Jevrejski kalendar je kombinacija lunarnog i solarnog kalendara. Meseci se računaju prema kretanju Meseca oko Zemlje, a dani i godine prema kretanju Zemlje oko Sunca.
Kada bi se Jevreji pridržavali samo lunarnog kalendara, onda bi se zbog razlike od 11 dana (lunarna godina ima 11 dana manje od solarne), jevrejski praznici pomerali iz jednog godišnjeg doba u drugo. Tako bi se Pesah, praznik proleća, vremenom pomerao u zimu, zatim u jesen itd., i tek posle trideset godina bi ponovo bio u proleće. Kao što je poznato, Biblija nalaže da se Pesah praznuje u prolećnom mesecu (nisan), kada zri ječam. Da bi se sprečilo takvo pomeranje i osiguralo praznovanje Pesaha uvek u proleće, uvedena je prestupna godina (šana meuberet), kojoj se dodaje jedan mesec od trideset dana.
U vreme kada kalendar još nije bio usavršen i baziran na matematičkim proračunima, nije bilo jednostavno utvrditi koja će godina biti prestupna. To je bio veoma ozbiljan problem, koji su rabini morali rešavati za svaku godinu posebno. To je bilo važno ne samo zbog Pesaha, nego i zbog ostalih praznika koji su se izračunavali prema Pesahu.
Svake godine, pre objavljivanja prolećnog meseca nisana, rabini su slali glasnike širom zemlje da ispitaju stanje useva i vremenske prilike. Na osnovu stanja useva i vremenskih prilika, određivali bi kada počinje proleće i da li će godina biti prestupna.
Rabini su sa najvećom savešću pristupali određivanju novog meseca. Međutim i među rabinima je povremeno dolazilo do neslaganja u pogledu izračunavanja pojedinačnih važnih datuma. Zato je utvrđivanje početka novog meseca bilo od velikog značaja za Jevrejstvo, ne samo sa stanovništva utvrđivanja praznika, nego i radi očuvanja njegovog jedinstva. To jedinstvo je naročito bilo ugroženo posle pada druge jevrejske države i rasula Jevreja po svetu. Rimljani su zabranili svaki kontakt između Jevreja u tadašnjoj Palestini i onih u galutu.
Problem jevrejskog kalendara konačno je rešen tek sredinom četvrtog veka. Tada je Hilel II izradio precizan sistem izračunavanja kalendara za mnogo godina unapred. Hilelov sistem je bio od ogromnog značaja za očuvanje jedinstva Jevreja, naročito u onim mračnim periodima u kojima su zbog raznih antijevrejskih pojava, bili onemogućeni kontakti između jevrejskih zajednica i vavilonskih opština, te je pretila opasnost da dođe do različitog izračunavanja i određivanja prazničnih termina.
O prvobitnom jevrejskom kalendaru, malo se zna. Ni Biblija ne spominje kako se u prastaro doba delila godina. Antički Jevreji se nisu bavili poljoprivredom, bili su nomadi-stočari i poput beduina, lutali su pustinjom nemajući potrebu da se ravnaju po suncu. Za njih je mesec imao veći značaj: on se menjao ravnomerno i često im je služio kao prirodni pokazatelj vremena. Po njihovom kalendaru, novi mesec je počinjao pojavom mladog meseca, a dan neposredno po zalasku sunca.
Kasnije, kada su se nastanili u svojoj zemlji, Jevreji su počeli da se bave zemljoradnjom, da naseljavaju gradove, a njihov kalendar se počeo menjati i prilagođavati uslovima koje je nametala poljoprivredna proizvodnja. Početkom XX veka, iskopan je zapis na kamenu iz X veka p.n.e, nazvan „kalendar seljaka“. Godina se u tom kalendaru deli prema sezonama poljoprivrednih radova.
Jevrejski kalendar je kombinacija lunarnog i solarnog kalendara. Meseci se računaju prema kretanju Meseca oko Zemlje, a dani i godine prema kretanju Zemlje oko Sunca.
Kada bi se Jevreji pridržavali samo lunarnog kalendara, onda bi se zbog razlike od 11 dana (lunarna godina ima 11 dana manje od solarne), jevrejski praznici pomerali iz jednog godišnjeg doba u drugo. Tako bi se Pesah, praznik proleća, vremenom pomerao u zimu, zatim u jesen itd., i tek posle trideset godina bi ponovo bio u proleće. Kao što je poznato, Biblija nalaže da se Pesah praznuje u prolećnom mesecu (nisan), kada zri ječam. Da bi se sprečilo takvo pomeranje i osiguralo praznovanje Pesaha uvek u proleće, uvedena je prestupna godina (šana meuberet), kojoj se dodaje jedan mesec od trideset dana.
U vreme kada kalendar još nije bio usavršen i baziran na matematičkim proračunima, nije bilo jednostavno utvrditi koja će godina biti prestupna. To je bio veoma ozbiljan problem, koji su rabini morali rešavati za svaku godinu posebno. To je bilo važno ne samo zbog Pesaha, nego i zbog ostalih praznika koji su se izračunavali prema Pesahu.
Svake godine, pre objavljivanja prolećnog meseca nisana, rabini su slali glasnike širom zemlje da ispitaju stanje useva i vremenske prilike. Na osnovu stanja useva i vremenskih prilika, određivali bi kada počinje proleće i da li će godina biti prestupna.
Rabini su sa najvećom savešću pristupali određivanju novog meseca. Međutim i među rabinima je povremeno dolazilo do neslaganja u pogledu izračunavanja pojedinačnih važnih datuma. Zato je utvrđivanje početka novog meseca bilo od velikog značaja za Jevrejstvo, ne samo sa stanovništva utvrđivanja praznika, nego i radi očuvanja njegovog jedinstva. To jedinstvo je naročito bilo ugroženo posle pada druge jevrejske države i rasula Jevreja po svetu. Rimljani su zabranili svaki kontakt između Jevreja u tadašnjoj Palestini i onih u galutu.
Problem jevrejskog kalendara konačno je rešen tek sredinom četvrtog veka. Tada je Hilel II izradio precizan sistem izračunavanja kalendara za mnogo godina unapred. Hilelov sistem je bio od ogromnog značaja za očuvanje jedinstva Jevreja, naročito u onim mračnim periodima u kojima su zbog raznih antijevrejskih pojava, bili onemogućeni kontakti između jevrejskih zajednica i vavilonskih opština, te je pretila opasnost da dođe do različitog izračunavanja i određivanja prazničnih termina.
